الشاعرة ريم الهيبة عضو مسؤول في ادارة رصيف البلد
كلَّما سقطت ورقة ..
يسقط جزءٌ حزينٌ في داخلي ..
أسير في أحضانه وحيدةً .. لايرافقني سوى البرد الذي تسلل إلى قلبي خِلسةً .
عبثاً أحاول عدَّ ما لا أستطيع عدَّه من وريقاتٍ تناثرت هنا وهناك ..لتفترش الأرض معلنةً الحداد .
أرنو إلى السماء البعيدة ..؟!
هي بدأت تفقد صفوها بغيومٍ عابرةٍ بخيلةٍ !
لا تمطر ولا تُغدق إنَّما تعكِّر الصفو وتعدو .
على كرسيٍّ قديمٍ متهالكٍ وسط أشجاره أجلس …
أنتظر مودِّعةً لكل ورقةٍ تسقط .. ويسقط دمعي معها .!
تُبعثر أفكاري .. تُشتتني .. تُذكِّرني بأشيائي الجميلة التي رحلت .. كأوراقه الصفراء ينثرها الهواء .
كم تشبهني ياخريف البلاد . !!
بيننا نغمٌ من شجن الوداع الذي اقترب ..
لم يكن صيفنا للفرح منذ أعوام ..!!
حين يملأ الحزن أركان قلبك لن يترك للفرح مكان .
أتُراه يكون يوماً ؟؟
باردةٌ شوارعي .. حزينةٌ أزقتي …
وحيدةٌ بعد أن دفنت آخر أحلامي معك .
وغداً في القريب سترحل
ليأتي الخير مبشراً
وسماؤنا تمطر أملاً .. وغمامنا يحتضن الرجاء .
وأنت ؟؟ ستبقى قيد الأنتظار .
لن أكترث .. لن أبالي
ولاتغرَّنك هذه الدموع …
فأنا مع كل شروق شمسٍ أجدد أملي ..
أركل كلَّ حجرٍ .. وحتى الحصى ..
قبل أن أهمَّ بالرحيل
فلا اريد لشيءٍ أن يعيق خطاي .
وسأحتفظ بأوراقك الصفراء كما كلَّ عام …
لأذكِّركَ أنّي هاهنا مازلت .. ومازال الأمل في داخلي يتجدَّد … يتحدّى ..!!
وسأكتب عليها : من هنا مررتُ
في خريف 2022
ويتبع .
Hver gang et blad falder…
En trist del falder i mig..
Jeg går i hans arme alene…uden noget at ledsage mig undtagen kulden, der har sneget sig ind i mit hjerte.
Forgæves prøver jeg at tælle bladene, som jeg ikke kan tælle, spredt her og der… spreder jorden og erklærer sorg.
Stå op til den fjerne himmel..?!
Det er begyndt at miste sin sindsro på grund af snævert forbipasserende skyer!
Det regner ikke eller giver vand, men forstyrrer derimod freden og overtræder.
Jeg sidder på en gammel, vakkelvorn stol midt mellem træerne…
Jeg venter og siger farvel til hvert blad der falder.. og mine tårer falder med det.!
Det spreder mine tanker…det distraherer mig…det minder mig om mine smukke ting, der er væk…som dets gule blade spredt i luften.
Hvor meget ligner du mig, landets efterår. !!
Mellem os er en melodi af sorg over det nærtstående farvel.
Vores sommer har ikke været en fryd i årevis..!!
Når tristhed fylder hjørnerne af dit hjerte, vil det ikke give plads til glæde.
Tror du det bliver en dag??
Mine gader er kolde… mine stræder er triste…
Alene efter jeg begravede mine sidste drømme med dig.
Og i morgen tager hun snart af sted
Må godhed komme med gode nyheder
Vores himmel regner håb … og vores skyer omfavner håb.
Og dig ?? Du bliver ved med at vente.
Jeg er ligeglad.. Jeg er ligeglad
Lad dig ikke narre af disse tårer…
Med hver solopgang fornyer jeg mit håb.
Jeg sparker til hver sten…også småsten…
Inden jeg skulle afsted
Jeg vil ikke have noget til at hindre mine skridt.
Jeg vil beholde dine gule blade som hvert år…
For at minde dig om, at jeg stadig er her.. og håbet i mig er stadig fornyet… udfordret..!!
Og jeg vil skrive på den: Det var her, jeg kom forbi
I efteråret 2022
Og det følger.
